Grasweek dag 4

Grasweek dag 3

Grasweek dag 1

Baggy jeans

Dé nieuwe mode. Broeken voor onder je kont. Broeken zijn helemaal niet om werkelijk aan te hebben. Hoe minder aan, hoe beter. Hoe meer er te zien van de Björn Borg hoe ‘cooler’ je outfit is.

Niet alleen bij de baggy jeans is het dé shit om te doen, maar ook bij de skinny’s is het gebruikelijk je broek op je knieen te dragen. Bilspleet, remsporen, alles mag in zicht, zolang het maar niet je broek is.

Een ding van onzekerheid denk ik dan. Mensen die niet weten wat ze moeten doen, zodat ze elke drie seconden naar hun knieen kunnen grijpen om hun broek weer enigszins te fatsoeneren Zonder succes uiteraard, want naar 3 stappen zit de o-zo-gewilde broek weer tot aan de knieen.

De gewone broek is helemaal niet meer cool. Want wie wil nu een broek die gewoon om je kont zit en daar ook blijft zitten. Zijn de baggy broeken voor mensen zonder kont? Want voor mensen met een wat steverige kont, zit een baggy toch nog aardig skinny. Mensen met dunne beentjes en geen kont lijken al snel een hip-hopper uit de Bronx.

Wat het nog erger maakt is het bijbehorende imago van deze jongeren. Alleen een laagzittende broek met nike-air-max eronder is niet goed genoeg. Skinny’s met nike air doen het misschien nog wel beter. Nog belangrijker is de manier waarop je praat. Het jongetje met rood haar en sproetjes op zijn gezicht heeft een accent waardoor het net lijkt of hij is opgegroeid in een achterbuurt van Turkije in plaats van het boerendorp ergens in Friesland...

One-night stand

Het meisje naast mij in het café stoot het meisje aan dat naast haar zit. ‘Zeg weetje wat ik laatst hoorde? Dat seks gemiddeld meer calorieën verbrand dan een half uur sporten!’ aldus het ene blondje. De ander antwoordt ligt geïrriteerd: ‘Dat is oud nieuws is, maar als het waar is zouden de kilo’s er bij mij wel afvliegen..´
Wat mensen tegenwoordig allemaal niet heen en weer schreeuwen in zo’n café. Schaamte is nergens te bekennen en het babbelt maar door over hoeveel scharrels ze gehad hebben in een week en hoeveel er nu in totaal afgewerkt zijn. Want Pedro moet je gehad hebben! Iedereen heeft Pedro toch gehad…

Een one-night stand. Ja daar waren ze wel van zo te horen. En ik geloof dat ze niet de enige zijn tegenwoordig. Je kunt bepaalde cafés niet meer fatsoenlijk bezoeken zonder eerst ‘gekeurd’ te worden. Iedereen kijkt even op en neer. Goed gekeurd, dan gaat er niet eens meer een praatje vooraf, maar wordt je direct al in je nek gehijgd en even snel bereden. Als je je om draait heb je ook nog eens de kans dat ze vol de lippen op de jouwe duwen, dus zo snel mogelijk weglopen is eigenlijk de enige optie.

Na maximaal een week of 3 gaan ze er vandoor (als jij het zelf tenminste nog niet zat bent..) en zijn ze op zoek naar de volgende.
Nee doe mij maar de saaie fatsoenlijke jongen, die rustig zijn beurt afwacht, en af en toe je een drankje koopt en daarna eventueel wat afspreken.
Mijn vraag is echter, leven we in een wereld waaruit die jongens uitgeroeid zijn? Is een relatie nog een mogelijkheid? Of blijven de one-night stands elkaar opvolgen?

‘De Ware’

Het vinden van de juiste. Voor de meeste vrouwen nog een aardige opgave. Lange mannen, kleine mannen, knappe mannen, wat minder knappe mannen, ronduit lelijke mannen, mannen met een bierbuik. Ik kan nog wel even doorgaan. Iedereen heeft een voorkeur, al kan ik niet begrijpen hoe je iemand die lelijk is, toch aantrekkelijk kunt vinden. Innerlijk telt, maar hoe goed moet het innerlijk zijn als de buitenkant zo lelijk is?

Toch blijft het moeilijk. Denk je dat hij degene is, kom je er na veel oefenen achter dat hij het zoenen toch echt niet gaat leren. Ook al zeg je dat het niet de bedoeling is dat hij nu de was al gaat doen, hij blijft heel ijverig draaien… Hoe leuk het innerlijk dan ook is, voor mij is het dan voorbij…

Je hebt een nog erger soort. Het ik-ben-knap soort. Ik denk dat hierbij enige uitleg verijst is.
Stel je voor: Je zit samen met je date in de bar. Je gaat een beetje dansen met hem en zijn vrienden. Hij loopt een beetje rondjes maar goed, laat hem, misschien heeft hij wel een dwangneurose. Onderweg naar de deur verteld hij doodleuk hoeveel sjans hij wel niet had. Met de reactie: “Mag wel” snapt hij duidelijk niet dat het een verkeerd onderwerp is. Duidelijk de juiste tijd om te vertrekken. Je loopt als eerste naar de deur en ziet nog net in een flits dat hij zijn nummer geeft aan het meisje achter de bar, waarvan hij in het begin van de avond al zei dat het zo’n ‘lelijk mokkel’ was.

Door dit soort figuren laat jij je, als fatsoenlijke vrouw, natuurlijk niet uit het veld slaan. Thuis aangekomen zeg je nog snel even tussen neus en lippen door: ‘Leuke chick achter de bar of niet?’ Hij kijkt een beetje verbaast en begrijpt dat je hem door hebt. Je loopt door, zwaait een keer en zegt: ‘Fijne avond schat, ik vond het enig’ Je laat nooit meer wat van je horen en denkt bij jezelf: ‘Ronduit lelijke mannen zijn zo erg nog niet…… ‘